Μου λείπεις

Όσο κι αν προσπάθησα

δεν τη διέγραψα  τη μνήμη,

μόνο παριστάνω ότι πάσχω από ‘αμνησία'.

Φυλαγμένες οι αναμνήσεις

στο πατάρι του εγκεφάλου.

Kάτι βράδια, ξεπροβάλουν 

μπρος στα μάτια μου

σαν θεατρικό με μαριονέτες.

Ακόμη κι αν ξέχασα τη μυρωδιά,

τη χροιά της φωνής,

τη πρώτη μου λέξη.

Αγκαλιάζω σφιχτά το μαξιλάρι.

Όπως τότε, που λέγαμε,                                          

‘’σφιξε τα δόντια όλα θα περάσουν’’.

Θυμάσαι?

Δεν πέρασαν, ήρθαν κι άλλα,

πιο επώδυνα.

Μα συνεχίζω να σφίγγω τα δόντια.

Και μου λείπεις.

Περνούν τα χρόνια και εγώ σου μοιάζω.

Μα μέρα δε περνά που να μην λείπεις.

Μου λείπεις!